CEYLAN GÖZLÜ GÖZEL

Ceylanpınar’ ın ceylan gözlü gözel gızı,
Seni ilk gördüğüm anda yüregime düştü ataşı aşkının,
Biliysen,
Çobandım ben,
Memleketimin yemyeşil ovalarında otlatiydim guzularımı,
Henüz on yedi yaşımdaydım,
Evvelce hiç ataş değmemişti yüregime,
Neden mi Ceylan Gözlüm?
Çünkü seni görmemiş idim.

Hani o gördüğüm ilk gün var ya,
Sen ağana yemek getirdiydin,
Memduh ağana,
Karşımdan geçerken gördüğüm o endama,
Vurulmuş idim Ceylan Gözlüm,
Biliysen,
Ayıptır bizim oralarda eyle şeyler,
Ben siye bakamiydim,
Amma ve lâkin mor eşarbının altından sarkan iri dalga ipek saçlarını,
Ve kınalı ellerini görmüş idim bir kere,
Ağan Memduh da benim kanımdan yakın dostum idi,
Ondaki ahlak elbet ki sende de var idi,
Ve o ceylan gözlerin var ya,
Beni yakıp kavurmuş idi…

Sen,
Ömrümün ilk sevdası,
Gönlümün tek yangını,
Hem ilkimdin benim,
Hem de sonum olacaktın,
Gayrı yatamaz oldum geceleri,
O ceylan gözlerin aklıma düştügünden beri,
Uyku silindi yazımdan,
Ve darlaniydim en soğuk karlı ayazından…

Ben her gece seni düşüniydim,
Aklıma düşende ceylan kimin bakan gözel gözlerin,
Ne çayın tadı kaliydi,
Ne de yediğim eşkili köftenin,
Seni seviydim,
Lakin Memduh ağana da bişey diyemiydim,
Anlayacağın,
Günden güne eriydim.
Fatma ninem fark etti bendeki bu acaıp halı,
Dedi “yavrım seyle ele, nedir sendeki bu sızı?”
Diyemiydim ki “Nine ben seviyem,
Vurulmuşam bir ceylan gözlü gözele,
Henüz daha on beşinde,
Saçları düşmüş beline,
Başında Urfam’ ın mor eşarbı,
Gönlünde yurdumun derin ahlakı,
Gözlerinde puslu puslu bakışı vardır.”,
Diyemiydim,
Adını soracaktı ninem bana,
Utaniydim,
Henüz adını bile bilmiydim,
Aslında ne önemi vardı ki adının?
Sen benim Ceylan Gözlü Sevdigim idin,
Uğruna ataşa düşen pervane kimin yandığım,
Günümü, gecemi sana kardığım,
İlk, tek ve son olmasını arzuladığım,
(Demeye de utaniyem ya)Biricik aşkım…

Sonra bir gün Memduh agan senin adını andı,
Nasıl oldu deme,
“Ne yemek getirecek acep bugün bacım?” derken,
Adın da aganın cümlesine daldı,
O an,
İşte o an Ceylan Gözlüm,
Karar verdim ağana açılmaya,
Seni Allah’ ın emri, Peygamber’ in kavli ile,
Telli duvaklı gelinim yapmaya.
“Neden o an?” deyisen eyle mi?
Dinle eyleyse,
Ben sana ilk vurulduğum anda,
Adını “Ceylan Gözlüm” diye kazımıştım aklıma,
O gün ağan senin adını anınca,
Dedim “Bir hikmet olmalı bu adda”
Topladım adından aldığım tüm cesaretimi sırtıma,
Ve başladım agana açılmaya,
Kan kardaşım, Dostum Memduh agan da,
Beni siye layık gördü dedi “Tamam kanka”,
Anlattım ona tüm hikâyeyi o an dağda,
Ağan da duyunca tevafuklar dizesini o anda,
Ve sevdiginden beni, uygun gördü siye yar olmaya.

Sen,
Ceylanpınar’ ın ceylan gözlü gözeli,
Adındır sana kavuşmama vesile olan da.
Adın,
Ceylan,
Ve sen,
Ceylan Gözlü Ceylanım,
İyi ki doğdun hayatıma!...

27.11.07 / KONYA / 00.54

KOCASİNAN

(İlk yayın Tarihi 04.05.2008)