1 Şubat 2010 Pazartesi

GÜLE YANGIN

Uzun zamandır vakit ayıramadım hem kendi bloğuma, hem sizlerin eklediklerinize. İş yerindeki yoğun denetimler, dedemin âni vefâtı hep arka arkaya geldi. Geri dönüşümde sizlerle Kocasinan’dan bir başka Urfa şiirini paylaşmak istedim. Hepinize iyi okumalar. (Bu notu ilk bloğumda yazmıştım. Şimdi dedem vefât edeli 1,5 yılı geçti).

Seni çok özlemişem Gülüm,
Yanmış ciger kebabına döndü özüm,
Düşüniyem, düşüniyem,
Bir çıkış yolu bulamiyem,
Sevdiginin resmiyle ne kadar avunabilir ki insan?
Yoklugunda, bir görsen, ahhh nasıl dolaşiy lisan,
Gözel memleketimde ısınmıştır havalar,
Lakin sen uzahtasın, bundan için göynüm donar,
Gicelerde yorgun, yalnız galınca ruhum,
Hepten çöreklenir içime sevdan, huzursuzum,
Onca vakıttır söyliyem amma,
Ne çare, hala varamadım torpagına,
Sevdaya düşünce göynüm, ilkin siye vurulduysa,
Ne geçerem senden, ne de unuturam Urfa.

Urfam,
Benim Gülüm,
Hasretinden yandıgım,
Nazlı yürek bülbülüm,
Çagır ki gelem siye,
Çagır ki gavuşak Gülüm.

KOCASİNAN

(İlk yayın tarihi 02.06.2008)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Hayatın kendisi bir yorumdur aslında. Özgün ol, kendi hikayeni yaşa.
Yorumlarınızla mutlu oluyorum. Hepinize teşekkürler.