HEVÂL-3

Gönül meleğim,

Hevâlim,

Ne zaman gam denizine dalsa yüreğim,

Hemen seni düşlerim,

Ben,

Senden önce nerdeydim,

Şimdi nerdeyim?

İki ben arasındaki büyük farkı,

Her daim gözlerim.

Sen gönlüme düştüğünden beri,

Bir başka bakar oldu gözlerim,

Bardakta duran su aynı olsa da,

Tadı farklı gelir şimdi damağıma,

Hani derler ya,

Şeker gibi tadı varmış suyun aslında…

Doğduğun gün varlığından haberdar olmasam da,

Ömrümün en güzel gününü yaşamışım esasında,

Yıllarca bekledim rastlayacağım günü sana,

Şimdi sen bu kadar yakınımda,

Ve ben divaneliğin doruk noktasında…

Yitirmiş aciz aklım düşünme yetisini,

Sen varsan, boş vermişim ötesini berisini,

Gül yüzüne bakmak ömrümün ilacıysa eğer,

Sana atılan her adıma, girilen her yola değer,

Adını duyunca yanıyorsa içim Meleğim,

Yokluğunda ben, benden çeker giderim,

Yitirdiyse içtiğim su bütün tadını,

Yine de unutmam, sayıklarım adını.

Sana bağlanmışsa gönlüm, çözmem,

Beklerim,

Sabrederim;

Ama yokluğun bana çok zor be Hevâlim,

Ömrümün yazgısı nedir bilemem ama,

Varlığın, yazılmış en büyük sefa bana,

Ve sen yoksan,

Ahh işte o zaman,

Ömrüm koca bir muamma…

Ellerimi uzatsam,
Tutar mısın Hevâlim?...

03.03.08 / KONYA / 13.06