Inanmam Artik Hic Kimseye

Merhaba Arkadaslar,

Tam bir ay olmus ben buradan gideli. Bu donemde hakikaten muhim sinavlardan gectim. Daha evvel yasadigim hic bir seye benzemeyen sinavlardan. Insan bazen yasadiklarina bakinca 'bundan daha agiri olmaz herhalde' der. Ama gun gelir ki, o gun o lafi ettigi seyler aslinda nasil da hafifmis bunu gorur. Ne gozunun onundeki Firdevs Cenneti'ni goremeyen bir iz'ansizla ugrasmaya benzer bazi imtihanlar, ne En Kiymetlin'i kaybettigin gun cektigin aciya benzer... Bazen oyle seyler olur ki, hayat akmaz senin icin. Her sey donup kalir oldugu yerde. Evvelce edindigin tecrubeler sonucu bir daha guven ile sinanmayacagini sanirsin. Bir gun oyle bir sey olur ki, hayatin tepetaklak gelir. Guvene dair bildigin ne varsa hepsinin bos oldugunu hatta bombos oldugunu gorursun. 'Omrum boyunca bir yalani mi yasadim ben?' diye sorarsin kendine. Proje cizerken bile bu kadar cok sabahlamamissindir da, bu imtihanlarla yuzyuze gelince sabahlamanin ne demek oldugunu ogrenirsin. Ucaga binmeden jetlag olunur mu? Olunuyormus megerse. Yorgunluktan ve uykudan olurken uyuyamamak olur mu? Oluyormus megerse. Bu bir celiski midir? Evet ama oldu mu oluyor iste. Oyle bir an olur ki, agzina tek lokma koymadan aksami eder insan ve gozunu kirpmadan sabahi. Fakat sen insansindir. Ismin nisyan kokunden gelmekte. Yani yine unutursun, yine sanirsin ki bundan daha agiri yoktur. Yaniliyorsun ey insan. O en agir sandigindan daha agir neler neler vardir su hayatta. Bir gun biri daha olur, ve gorursun. Varmis dersin. Birinci aciyi, ikincisiyle silersin.

Zor zamanlar bitti mi? Hayir. Ama belki de alismayi ogretiyorum kendime... 

Evet hayatta zorluklar vardir. Sikintilar vardir. Ancak ne olursa olsun, ne yasanirsa yasansin; Siginacagimiz Bir Rabb'imiz de vardir. Konyamiz'da cok kullanilir su soz:

"Allah var, keder yok."

Tum bunlari yasarken bana en cok destek olan, hala/her seye/dunyanin tum vefasizliklarina-tum kotuluklerine ragmen iyi insanlarin da var oldugunu gormek oldu. Her gun ama her gun arayip telefonla durumumu kontrol eden Meral Teyzem'e, yasadiklarimdan habersizce bana taaaa Antep'ten harika bir yemek kitabi gondererek mutlu olmama vesile olan Nizamettin Bey kardesime, yuzumu gormeden/sesimi duymadan sadece gonulden gonule seven, guzel dualari ve dilekleri ile mesaj birakan birakmayan siz degerli blog arkadaslarima cok tesekkur ederim. Varliginiz beni gercekten mutlu ediyor. Iyi ki oradasiniz. Ve umarim hep orda olursunuz. 2010 yilinda ansizin yakalandigim bobrek hastaligini atlatmamda da Allah'in izniyle sizlerin katkisi cok buyuk olmustu. Dualariniz, telefonlariniz, mesajlariniz, yorumlariniz beni oylesine mutlu etmisti ki... Iyi ki varsiniz.

Bu donemde yasadiklarimla pek cok sey ogrendim. Her imtihan, olgunlasmak icin bir adimdir. Allah'tan gelmis her seye _ne kadar zor olursa olsun_ boyun bukup hosgeldin demelidir insan. Demek zorundadir. Ve sonra yine her zaman oldugu gibi Rabb'ine tutunup ayaga kalkmali, yoluna devam etmelidir.

Varliginiz ve karsiliksiz sevginiz icin hepinize ayri ayri tesekkur ederken, benim de sizleri cok sevdigimi  bilmenizi istiyorum arkadaslar. Acizane son siirimle simdilik hayirli aksamlar:

Inanmam Artik Hic Kimseye

Yillarca bakmis da gorememisim,

Icim kokar olmus, disim kokusmus,

Ekmek bolusmus de bilememisim,

Icim kokar olmus, disim kokusmus.

Olmaz mi idi ya ana gibi yar,

Hikaye imis bu, duyan bahtiyar,

Hakiki hayat mi? Ne cok cesit var,

Icim kokar olmus, disim kokusmus.

Bu kadar hiyanet bunyeye fazla,

Gunler gecti lakin beden hep hasta,

Zihin kabul etse hucreler yasta,

Icim kokar olmus, disim kokusmus.

Bu dunya yalanci sahte bir dunya,

Ana baba es dost yar ve akraba,

Beni dinler isen sakin inanma,

Icim kokar olmus, disim kokusmus.

Bir tek hakikat var, O Yuce Allah,

Yalniz O'na guven, yok baska felah,

Sozumu tutmazsan edersin ah vah,

Icim kokar olmus, disim kokusmus.

Kocasinan der ki gel bunu dinle,

Rabb'in ve vatanin aski seninle,

Gerisini supur, sil at elinle,

Ibre merkezini sasirmis durmus,

Darbelerle ermis, yerini bulmus.

17 Ocak 2014 / KONYA / 22.11

Yeni bir yazida bulusmak umidiyle. Umut hep vâr olsun.