BEDİRCAN

Yeşil Tepe Köyü’ nün yağız delikanlısı,

Adına “Bedir” derler, anasının nazlısı,

Daha yüzünde yokken bir bıyık çıkıntısı,

Köyüne veda etti, rıza için Bedircan.

Henüz on yaşındaydı bu yola girdiğinde,

Yeşil’ inden ayrılıp dergâha vardığında,

İlim irfan için dost gönlüne erdiğinde,

“Öğrenci” olmadı hiç, “talebe”dir Bedircan.

Önünde duruyorken Urfam’nın Balıkları,

Hani HalilRahman’ın en yakın tanıkları,

Öğrenir ilimleri, Rızvan’ın konukları,

Yüreği Hakk’a yangın, Urfalı can Bedircan.

Günler geçip gidiyor, küçük konuk büyüyor,

İlim denizlerinde koşar adım yürüyor,

Bilgi derinleştikçe bağnazlıklar çürüyor,

Allah'a gerçek nefer oldu bizim Bedircan.

Bir hayırlı kız düştü yüreğine sıladan,

Olur bu iş eğer ki “Ol” dediyse Yaradan,

Aileler uyuştu, gelin gelir Urfa’dan,

Daim mutlu olsunlar Reyyan ile Bedircan.

Hak ne verdiyse eğer rıza gösteren kullar,

Bir gün mutlak erecek, mutluluğa tüm yollar,

Çıkarıp karaları giyer sevinçle allar,

Örnek soranlar varsa yeter şu kul Bedircan!

18.01.08 / KONYA / 10.56