ZEHRESİZ NEFES ALMAK ZOR

Biliysen he mi? Derman da sendedir ferman da. Ya gel çal elindeki merhemi yüreğimi saran şirlere, dermanım ol; ya at imzanı kır kalemi, fermanım ol. Feket bele bekletme zehrem. Belirsizce beklemah insanı sevincinden ediy. Bir yanım umuda degmiş, bir yanım korlara kanat çırpmakta... "Davam deyi gel, ben getmiyem." Aklım fikrim siye takılmış, ne edim? Şairin dedıgı kimin "yalan da olsa mutluyum" demah istemiyem ben. Yalan da olma zehrem...

Sayende göynüm Fırat'a gömülmüş Savaşan kimin hissediy. Ne ettim ki ben siye? Neden biye bele cefa ediysen? Ben acılarım azalacah deyi bekleye durim, bi türlü azalmiy! Dünegin bundan daha eyiceydim sanki.  Teze isotların dalları basmasına az kalmışken, yüregim pörsümüş isoda benziy ettiklerinden sebep. Ruhumu kabz etme zehrem. Ya gel saklandıgın dagların ardından, ya özgür bırak beni külliyen. Hoş sen özgür bıraksan ne olacakh ki? Hani şair deyi ya "Beni Allah tutmuş, kim eder azad!" diye, benimki de o hesap işte...

Gardaşım biye dedi ki "arama vefayı. bulması gerekiyorsa o sana gelir." Vallah aramiyem. Ve lakin bulmah istiyem yine de. Biye deyiler ki "zehre kimdir?" Zehrem, sen vefasın. Aranan değil, bulacak olansın. Ten kafesi, adı üstünde bir kafestir. Sen kafese tıkılmadan özgürce seven, surete degil insanın içindeki yıldızlara bakansın.Sen dünyada cennet, Cennet'te CemalUllah seyrine birlikte dalınansın. Sen ahlak, edep, kanaat ve saygısın zehrem. Düşüniyem de, bu dünyada bulunamayacah kadar özel görüniysan. Deyisense ki ben bir yerlerde varım, sen gelene dek beklemaga deger vallah. Sahi, sen hakikaten var mısan zehrem?

Zehrem, göriysan. Kızıp köpüriyem. Feket yine de geçemiyem senden. Ne diyem, sıgınmışlığım Kimsesizler Kimsesi'nedir. Ve her neredeysen, sen de O'na emanetimsin...

28 Nisan 2012 / KONYA / 01.06