Merhaba Kanka,
Yillardir kanim canim kardasimsin. Ancak ben hala yuzune karsi 'kanka' diyemiyorum. Boyle hitap edemesek de birbirimize, ikimiz de oyle oldugumuzu biliyoruz.
Aylar sonra seninle telefonda konusmak nasil iyi geldi bir bilsen. Beni dinlemeni ama en cok da anlamani ozlemisim. Evet, seninle her konuda ayni dusunmuyoruz. Hatta bazen atistigimiz bile oluyor kirmadan birbirimizi. Ama netice itibariyla sen beni anliyorsun ben de seni. Zamanimizin en kiymetli olgularindan biri bu degil midir zaten? Yillarca ayni havayi soluduklarin, yillarca ayni dilden konustuklarin, hatta yillarca ayni evde yasadiklarin dahi seni anlamazken; buldunsa anlayan birini, etegine yapisacaksin. Bana seneler evvel "arama vefayi. bulmasi gerekiyorsa o sana gelir." demistin ya, hakliydin. Aradikca sarpa sariyor isler zaten. Hangi dali tutsan elinde kaliyor. Ariyorsan eger, buyuk soklar yasamaya da talipsin demektir. Birak her sey nasil dogduysa oyle kalsin diyesim geliyor bazen. Vefa ne arayip sormaktir dar gununde, ne hatirlamaktir her deminde. Sirrini ellere vermemek de vefadan ise de, o sirri gun gelip sana karsi kullanmamak da vefadir.
En yakinin olduktan sonra, basit bir yanlis anlama yuzunden kirk yillik kahve hatirlarini silmektir belki de vefasizlik. Ya da sana gonulden / safca baglanmis yurekleri, yillar boyu taktigin maskeyle aldatmaktir belki vefasizlik. Basina kotu isler gelecegini bilmesine ragmen, napalim yani deyip ortadan kaybolmaktir belki de. Yahut yillar gecmesine ragmen seni tanimayip hala olmayan seylerle itham etmektir belki vefasizlik. Icini doldurmak oyle kolay ki, tereyagindan kil cekmek kadar. Bu dolmuslugu yasamak oyle zor ki, su ustune yazi yazmak kadar...
Uzun zamandir bombos icim. Kalbim, zihnim, hislerim... Bu bosluk urkutuyor beni. Hic bir sey eskisi gibi degil. Gidenler geri gelmiyor. Yitenlerden sonra hayat eskisi gibi olmuyor. Tevafuga bak ki sen de ayni durumdaymissin.
Anlamak zor bazi seyleri. Anlamak oyle kolay ki seni... Anlatmak zor ve dahi gereksiz kendini. Anlasilmak senin tarafindan oyle kolay ki... Bir Canim Urfam'i bir de seni cok ozledim be kanka, cok ozledim...
17 Nisan 2014 / KONYA / 01.27
zevkle okuduğum bi yazı olmuş ellerine sağlık :)
YanıtlaSilTeşekkürler =)
YanıtlaSilBu bosluk urkutuyor beni........... Hic bir sey eskisi gibi degil......... Gidenler geri gelmiyor. Yitenlerden sonra hayat eskisi gibi olmuyor............ :(
YanıtlaSilHayatın hakikatleri =)
YanıtlaSilTesekkur ederim Kerem Bey.
YanıtlaSilMerhaba. Konyalı bir bloggerla daha tanıştığıma çok memnun oldum.artık takipteyim.bende beklerim,sevgilerr
YanıtlaSilMerhaba. Siz de mi Konyali'siniz? Ben de memnun oldum.
Silben 12 yaşındayım sizi sergül katonun bloğundan keşfettim artık sizide takip edeceğim benim iki tane kankam var onlar benim için kardeştende öteler birisi uzak birisi yakın ama yakın olanda taşınacak ben onları çok seviyorum çokta özlüyorum keşke hiç acı,sevgi,özlemek gibi duygula olmasaydı daha iyi olurdu ama hayat bu
YanıtlaSilSevgili Selim, bloğuma hoşgeldin. Bizlere verilen her duygunun bir anlamı, bir kıymeti vardır. Özlemek olmasaydı ne kadar çok sevdiğimizi anlayamazdık. Acı olmasaydı tatlı günlerin kıymetini bilemezdik. Kankan uzak diyara taşınsa da, hep senin yüreğinde olacaktır. Böyle dostluklar gönül bağı ile kurulduğu için mesafenin önemi yoktur. Emin ol o yine senin yanındaymış gibi sevmeye devam edeceksin.
Sil