İki Aşk

Ben Aslıhan'dım. Yalnızlığı çok seven ama buna rağmen sık sık yalnızlıktan bunalan bir kul... "Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa adı yalnızlık olmaz"ı tüm benliğinde idrak etmiş bir kul... Urfa'ya tutkun, onunla nefes alan ve hayatına ondan başka aşk girmemiş bir kul... Ama bir gün, Aslıhan olarak uyanıp bambaşka biri olarak uyudum. Bir ikindi vakti hayatıma bir güneş doğdu. Sarı paşam, bal oğlum, kaymağım geldi. Aslıhan olarak uyanan ben, o gün Aslıhan Teyze oldum. Biliyordum. Bundan sonra hayatım asla eskisi gibi olmayacaktı. Yapıp ettiklerime, konuşup düşündüklerime kadar her şeyi iki kez düşünmeliydim artık. Zira yanımda, hayatı görerek öğrenecek olan bir melek vardı. Gördüğünü örnekleyecek, belki model alacaktı. 

Kaymağımla hayat hakikaten çok farklı oldu. Böbrek hastalığına yakalandığım ilk gün - o daha 1,5 yaşındayken - üstümü örtmem için battaniyeyi bana uzatışını hep gözlerim dolarak hatırladım. Onu görmediğim bir iki gün boyunca özlemden duramadığımda bizdeki kıyafetlerine sarılarak uyudum. Böbrek hastalığından sonra kokulara dayanamayan ve kokudan fenalaşan ben, onun kokusunu içime çekerken hiç daralmadım. Adeta nefesim genişledi. Ne kadar yorgun olursam olayım, beni çağırdığında o günkü planlarımı derhal iptal edip soluğu kaymağımın yanında aldım. Belki bunu başka hiç kimse için yapmazdım o günlerde, öylesine yorgun-bitkin ve hasta olduğum zamanlar oldu. Ama kaymağım başkaydı =)

Burnumu kırdı üç yaşındayken, ama kızamadım. 3,5 yaşında rota virüsüne yakalandı, o sessizce ağlarken benim de ciğerlerim ağladı. Onunla gülüp onunla üzüldüm. Canım kaymağım...

Sonra bir gün kaymağın teyzesi olarak uyudum ve kaymakla köpüğün teyzeleri olarak uyandım. O gün hayatıma sapsarı bir güneş daha doğru =) Sevincini yaşayamadan yoğun bakıma alınan köpük zor günler geçirdi. Doğarken tükürüğünü yutmuştu ve nefes alamamıştı. Onu atlattı derken, 25 gün erken doğması münasebetiyle oluştuğu ifade edilen göbek fıtığı yüzünden ameliyat olacağı söylendi. Doktorlar bunu dev fıtık diye adlandırdılar. Acilen ameliyat dediler. Allah (celle celaluHu) yardım etti, köpüğüm bu badireyi de atlattı. Tam bir anneci olduğu için, genellikle benim kucağımda ağladı =) Hep annesinin kucağında durmak istedi. Hatta beni bir yaşında daha yeni yeni tanımaya başladı =) Ama ben onu yine de çok sevdim. Oyunlar oynarken güldük birlikte. Zaman zaman kucağıma oturtunca çekindiği için ses çıkaramadan durdu =) Can kulağıyla dinledi anlattıklarımı. Kâh bir yolcu balonunun nasıl havalandığını anlattım ona kâh kardeş olmanın ne demek olduğunu... Köpüğüm beni ağabeyi kadar sıcak karşılamasa da, onunla da muhteşem vakitler geçirdim. Mesela bu sabah onun yanağıma dokunuşlarıyla uyandım =) Bir meleğin sizi dürtüklemesinden daha güzel bir uyanış şekli bilmiyorum =)

Evet, Cenab-ı Hak bana hâlâ beşeri aşk nasip etmedi belki, ama iki tane kocaman aşk verdi. Biri kaymağım Hamza, diğeri köpüğüm Harun. Bir kalbe iki aşk sığar mı diye sorarlar. Vallahi sığıyor =) Hem de öyle bir güzel sığıyor ki... Şu mübarek cuma gecesinin hatırına Allah'ım eksik etmesin güneşlerimi hayatımızdan. Sıhhatle afiyetle inşaAllah.

Güccük guşlarım, ikinizi de çok seviyorum. İyi ki varsınız =)

17 Ocak 2013 / Perşembe / Konya

22.03