Bu Kitap Bana İthaf Edilmiş

Lisede dershaneye giderken sınıf öğretmenim Özlem Gürhan idi. Araştırmacı, farklı, konuşkan, en dinlemeyene bile dersi zevkle dinleten ve en önemlisi de doğal bir öğretmendi. Çok okur ve kendini sürekli geliştirirdi. Benim için hep farklı ve hayatımda çok önemli yer edinmiş bir insandı.

Yaşatmak için yaşamayı seçen fedakarlardandır Özlem Hoca. Dershanedeyken Öğretmenler Günü'nde sınıf arkadaşlarımızla kendisine sürpriz olarak bir çelenk yaptırmış ve üzerine de "Ortadoğu ve Balkanların En İyi Öğretmeni" yazdırmıştık. Özlem Hoca çelenki görünce çok şaşırmış ve gözleri dolmuştu. Cıvıl cıvıl bu insanı daha önce hiç o kadar duygusal görmemiştim. "Düğünümden sonra hiç çelenk almamıştım." demişti bize. Hepimize ayrı ayrı teşekkür etmişti.

Ben mezun olduktan bir yıl sonra Aksaray'a tayin oldu. O dönemde iletişimimiz sekteye uğrasa da izini takip edip kendisini buldum =) Hayatımızda onlarca öğretmen var. Hepsi az çok bişeyler öğretir bize. Hepsine saygı duyarız. Ama bazı insanlar sizin için özeldir. Onlardan çok şey öğrenmişsinizdir. Asla kopmamak istersiniz. İşte Özlem Hoca da benim hayatımın yapı taşlarından biridir.

Biz lisedeyken hiç durmadan Agatha Christie kitapları okurdu. Sonunda kendisi de ilk kitabını "polisiye roman" kategorisinde çıkardı. Bu konuya ilgisi hep vardı. Kitabı alıp büyük bir heyecanla okumaya başladım. Öyle sürükleyiciydi ki elimden bırakamadım. Akşam bir akrabaya yemeğe davetliydik. Oraya gidince mecburen bir ara verdim ve eve dönünce tekrar başlayıp sabaha kadar okudum. Toplamda sekiz saat gibi bir sürede bitti kitap. Kurgu, cümleler, Türkçe'ye ve noktalama işaretlerine olan özen dikkat çekiciydi.

Bu kitabı ben öğretmenimin ilk kitabı diye bir sevinç bir heyecan aldım ama kapağı açınca bir sürprizle karşılaştım. Sevgili Öğretmenim, hayatında yayınlanan bu ilk kitabını ailesine ya da çocuklarına değil, biz öğrencilerine ithaf etmişti. Üstelik gönül titreten cümleler kurmuştu bizim için; "hayatın yorgunluklarında hep onlara tutunduğum öğrencilerim" gibi... Beni okuturken oğlu Naci vardı. Kızı İlayda Sevinç doğmamıştı daha. Özlem Hoca bizi Naci'den ayırt etmezdi. Severdi hakikaten öğrencilerini. İnanır mısınız, hâlâ benimle (ve diğer öğrencileriyle tabi) yakından ilgilenir. Özel hayatımı sorar, düzensizlikleri izale etmek için çabalar, yerine göre annemden çok ilgilenir sağolsun =) Hep söylerim, öğretmenlik bir gönüllülük işi...

Öğretmenimin kitabına buradan ulaşabilirsiniz. Okurken dinlenmek isteyenler, bu sürükleyici romanı kaçırmayın.

Özlem Hoca'nın talebesi olabilmek, gerçekten bir ayrıcalıktı. Dershanedeki diğer öğrencilerin özentiyle baktığı bir durumdu. Bu durumu yaşadığım için gerçekten şükrediyorum. Bana kazandırdıkları için öğretmenime gönül dolusu teşekkür ediyorum. Hep hayatımda olması arzusuyla.