Dertleşmek

"İnsanın içi çekiliyor bazen" dedi. "Nasıl anlatsam... Hani böyle bir şeyleri bekliyorsun. Umut ediyorsun. Tam oluyormuş gibi oluyor. Sonra bi bakmışsın kalbinde cam kırıkları ile kala kalmışsın. Neden öyle olduğunu anlıyorsun. Sıralıyorsun sebepleri bir bir. Sebep ararsan bin tane bulunur zaten. Ondan kolay ne var? Asıl mühim olan sebepler değil ki. Asıl mühim olan niyetlerdeki samimiyet. Samimiyet yoksa yarım kalıyor her şey. Ya da sadece sende varsa da yarım kalıyor."

Şöyle bir baktı, sonra devam etti konuşmaya. 

"Şimdi bana bunlarla neden kafamı şişiriyorsun mu diyeceksin yoksa? Ama biliyorsun işte, ben de seninle konuşunca rahatlıyorum. Aslına bakarsan konuşmaya bile gerek yok. Giden gidiyor, biten bitiyor. Neyi niye konuşacaksın ki? Tek bildiğim, insanın içi çekiliyor bazen. Hayallerin elinde patlayınca yüreğin yere göğe sığmıyor. O andan sonra her şey birer birer yitiriyor anlamını. Ve sen, artık eski sen olmuyorsun. OlAmıyorsun!...
Böyle işte canım anam. Oğlun bugün de sana dertlendi..." dedi. O an gözünden düşen iki damlayı elinin tersiyle silerken, sağ yanında duran anasının kabrine baktı. "Sence artık bazı şeyler için çok mu geç canım anam?" dedi içini çekerek ağlarken...

11 Aralık 2017 / 22.08 / KONYA