23 Mayıs 2012 Çarşamba

2012 İSTANBUL GEZİSİ-8 (SON)

1, 2, 3, 4, 5, 6 ve 7 numaralı yazılardan sonra 8. ve son yazıyla geziyle devam edelim.

Kaldığımız yerin yanı başında bulunan Ayasofya Camii'ni gezebilmek, ancak 06 Nisan 2012 cuma sabahı kısmet oldu. O gün, sanırım İstanbul'da geçirdiğim en kötü gündü. Daha evvel de gelmiştim bir kez Ayasofya Camisi'ne. Ancak belki o zaman bu kadar kalabalık olmayışından dolayı böylesine etkilenmemiştim.

Doğru söyleyen tarih öğretir ki, Cennetmekan Ceddimiz Fatih Sultan Mehmet Han Ayasofya'yı devletin/hazinenin parasıyla değil, kendi parasıyla/şahsına ait parayla satın alıp vakfetmiştir. Ve ileride bu güzel caminin başına gelebilecekleri tahmin etmiş olmalı ki, bu mekanı cami olmaktan başka bir amaçla kullanacaklar için ağır sözler sarf etmiştir. Sultan bizlere koskoca İstanbul'u hediye etmiş lakin bizler O'nun bir tanecik cami emanetine sahip çıkmamışız. Benim dedemin parasıyla alınan bir caminin içinde ayakkabılarıyla gezinen, kahkaha atan, sağa sola elleyen ecnebileri görmek çok ağırıma gitti doğrusu. Allah emanetin hakkını teslim edebilmeyi nasip etsin cümlemize.

Ayasofya'ya giriş için Müze Kart'ınız olması çok iyi olur. Zira önünde oluşan kuyruklar sabah olsun öğleden sonra olsun bitecek gibi değil. Müze Kartı olanlarsa sıra beklemeden giriyorlar. İşte dışarıdaki çeşmeden başlayan fotoğraflarımız:











Burada da pek çok yerde olduğu gibi sesli rehber sistemi uygulanıyor. Girişte sesli rehber alırsanız, her gezdiğiniz yerin numarasını tuşlayarak o kısım hakkında bilgiler edinebiliyorsunuz.



Girilmez yerlere girmiş bir kedicik:









Bu ne idi anlayamadım. Ecnebiler bunun önünde adeta kuyruk oluyor ve bir hareket deniyorlardı. Ortadaki deliğe baş parmaklarını koyup, ellerini hiç kaldırmadan 360 derece çevirmeye çalışıyorlardı. Anlamı nedir bilmiyorum.


Caminin üst katına çıkış:







Caminin ikinci katında bazı Hristiyan resimleri sergileniyordu:







Yekpare mermer küp:



Çan:


İmparatoriçe İrene Lahdi:



Bu da vaftiz havuzu imiş:


Ve havuzun içi. Günahsız olarak doğup da tertemiz olan çocukları, anne-babasının günahlarını yüklendi diye inanarak böyle kötü havuzlarda temizlemeye(!) çalışmak mantığını anlayamıyorum:






Bunlar da caminin bahçe kısmında bulunanlar:









Ambulansın arkasında gördüğünüz sıra, bilet kuyruğunun bir kısmı:



Ayasofya'dan sonra kaldığımız yerden ayrılıp Eminönü'ne geçtik. Bu defa balık ekmek için köprünün altındaki temiz yerlerden birini tercih ettik:


Balık ekmek molasından sonra vapurla karşıya, oradan da otobüsle Tuzla'ya geçtik. Gezimizin son iki gününü Tuzla'da akraba ziyaretine ayırdık. Büyük teyzemizi ve benimle yaşıt teyze kızı Ebru'yu çok özlemişiz. Onlara kavuşmanın sevinciyle oralarda fotoğraf çekmek hiç aklıma gelmedi =)Dolayısıyla son iki günün fotoğrafı yok.

İlk gün Ümraniye Ikea'ya gittik hep birlikte. Daha evvel Esenler'in yanındaki Ikea'ya gitmiştim. Ümraniye'deki için "çok çok daha büyük" demişti bir tanıdık. Ancak ben pek de öyle görmedim açıkçası. Aşağı yukarı aynı gibiydi.

Ertesi gün teyze kızı Ebru ve beyinin, bir arkadaşlarıyla ortak açtıkları kebapçıda yedik akşam yemeğimizi. Ortakları Adanalı. Şalgam suyundan pulbibere kadar her şeylerini Adana'dan özel getiriyormuş. İstanbul'dan sadece et ve un gibi malzemeleri alıyorlar. Ağabey gelip sordu ne arzu ettiğimizi. Ben tam bir Adana tutkunuyum. Ancak Adana'da bile bir çok yerde gerçek ve güzel Adana yapılmadığını üzülerek gördüm ne yazık ki. Adanalı ağabeye Adana rica ettiğimi söylerken, pek çok yerde Adana adı altında zırhla çekilmemiş etten (yani normal kıymadan) yapılan acısız şeylerin getirildiğinden serzenişte bulundum. "Mümkünse benimki gerçek Adana gibi çok acı olsun" dedim. Bülent ağabey "hele bir de benimkini ye" diye iddialı bir laf etti. Aşağıya kebapları yapmaya indiğinde Ebru da onunla gitmişti. Yoğurup hazırladığı kebaba Ebuşumun ifadesine göre iki avuç dolusu daha pulbiber eklemiş ve tekrar yoğurmuş Bülent ağabey. Bunu yaparken de Ebru'ya "göreceksin bak çok acı oldu deyip bu kebabı yiyemeyecek" demiş =) Tabi Ebuşum bu itirafı gecenin sonunda yaptı =) Pişen kebaplar geldi. Sunum müthişti gerçekten. Hakiki Adana sunumu yapmış Bülent Ağabey. Yedik içtik sohbet ettik. Her şey çok güzeldi. Ancak kebap gerçekten de acı değildi. Sonradan atılan o iki koca avuç biber nereye gitti anlamadım. Annem ve ben doğru dürüst bir acı hissedemezken; Hatice Teyze ve Ebru sadece birer lokma tadıp "yandık yandık" nidalarıyla o tek lokmaları zor yuttular. Yemeğin sonunda Bülent Ağabey geldi. Sordu beğendiniz mi diye. O emeklerine kabalık etmek istemem ama aynı zamanda dürüst de davranmalıydım. Dolayısıyla gerçekten hissettiğimi kırmadan söyledim. "Ellerinize sağlık her şey çok güzel olmuş. Hepsi birbirinden nefisti. Yalnız Adana acı değildi. Ben acıyı hissedemedim." dedim. Bu sözüm üzerine Bülent abinin gözleri faltaşı gibi açılırken, Ebru'nun yorumu ise hepimizin gülmesine sebep oldu:

"Kızım sen Urfa'da acıyı yiye yiye ağzının ayarı kaymış" =)=)=)

Bu güzel akşamın ardından sevdiklerimize ve güzel İstanbul'a zor da olsa veda edip, Konyamız'ın yollarına düştük. Sabah Hamza ve Harun Paşalarım'ın yanındaydık =)


Bir sonraki yazıda görüşmek ümidiyle, hepinize sevgilerimle.

15 yorum:

  1. Çok güzel paylaşım ,malum fotograflı postları ayrı bir seviyorum ben :) Güzel bir gezi olmuş ,ayasofya ayrı bir dünya bence..Severim orayı gezmeyi ve sonrasında SultahAhmet Camiine girip huzur bulmayı :)

    Not:10'a yakın resim görünmüyor ben de ,dikkatine !!!

    YanıtlaSil
  2. Sağolasın Sevgili Papuç =) O resimler hangileri ya da neden görünmüyor acaba? Bende hepsi görünüyor ama. Düzeltmek için ne yapabilirim ki?

    YanıtlaSil
  3. selamun aleykum

    okurken cok eglendim inan.bencede senin agzinin ayari degismis.o kadar aciyi miden nasil kaldiriyor:)afiyet olsun yarasin arkadasima.

    ayasofya camisi,ben hale cami diyenlerdenim,hali biz muslumanlarin yuregini hala acitiyor.ben sahsen ayasofya o haldeyken kendimi cok ezik hissediyorum.oraya giren yabanci turistler ve icimizdeki yalakalar her girdiklerinde turkiye cumhuriyeti zaferlerini kutluyorlardir.bakin nasilda parmagimizda oynatiyoruz,nasil yiktik osmanliyi ne hale getirdik diyorlardir.eziliyorum tek kelimeyle.rabbim Fatih sultan mehmede rahmet eylesin.ben cok seviyorum onu.istanbuluda seviyorum efendimizden dolayi.o neguzel komutan ne guzel sehir,insALLAH ayasofya yeniden ozgur olacak,muslumanlar namazlarini kilacak.insALLAH hep beraber uyanip ayaga kalkacagiz.sabret Aslihan bugunlerde gececek.

    fotograflar,hatiralarin guzeldi.iyiki paylastin.rabbime emanetsin her daim.

    unutmadan havuc suyu icin robotum yok,alirsam denemeyi dusunuyorum tavsiyeni.cok tesekkurler.

    YanıtlaSil
  4. Sevgili Aslıhan,
    İstanbul'u bir de senin gözünden görmek çok güzeldi.
    Ayasofya'da ki o sütunun adı "dilek sütünu" kısa bilgi vermek gerekirse;
    Yapının kuzeybatı yönünde terleyen sütun ya da dilek sütunu olarak adlandırılan bronz levhalar ile kaplı, ortası oyulmuş bir sütun yer almaktadır. Bazı kaynaklarda, bu sütunun, zaman içerisinde halk arasında kutsallık kazandığı belirtilmektedir. Doğu Roma döneminde insanların iyileşmesine yardımcı olduğu konusunda rivayetler oluşmuş; efsaneye göre, yapının içersinde şiddetli bir baş ağrısıyla dolaşan İmparator Justianos, başını bu sütuna yaslamış ve bir müddet sonra baş ağrısının geçtiğini fark etmiştir. Bu olayın halk arasında duyulması üzerine, sütunun şifa özelliğinin olduğu söylencesi yayılmıştır. Bu nedenle insanlar, parmaklarını sütundaki bu oyuğa sokup, ıslanan parmaklarını, hastalığı hissettikleri yerin üzerine sürdüklerinde iyileşeceklerine inanmışlardır. Başka bir efsanede ise bu ıslaklığın Meryem'in gözyaşları olduğu söylenmektedir.
    Acı konusunda yazdıkların beni epey şaşırttı, ben hiç acı yiyemediğim için bu kadar acılı yemek nasıl olur diye düşündüm : )
    Bu arada;
    Resimlerin benim bilgisayarımda sorunsuz açıldı.
    Bazen internetin bağlanma hızı düşük olduğunda resimlerin hepsi görünmeyebiliyor.

    YanıtlaSil
  5. Anlayamazsın ve aleykum selam. Aman maşaAllah de yaw =) Acısız bir hayat düşünemiyorum ben. Allah eksik/mecbur etmesin.

    Ayasofya'nın özgürleştiği günü görmeyi umut ediyorum, hayırlısıyla. Havuç için de inş en kısa zamanda makinanı edinirsin. Allah'a emanet.

    YanıtlaSil
  6. Muhterem Abla sağolasın. O deliğin ne olduğunu merak etmiştim gerçekten =) Çok teşekkürler verdiğin bilgiler için.

    Acı bizim evde olmazsa olmazdır. Bu Urfa'ya gidip gelmeye başladıktan sonra değil, kendimi bildim bileli böyleydi. Bizde bir yemek pişerken içine acı atılır bir de yerken üstüne atılır. Aileden gelen bir durum sanırım =) Bu yüzden çoğu kişi bize "siz doğulu musunuz?" diye sormuştur. Hani doğulular acıyı çok sever mantığıyla. MaşaAllah diyeyim, babaannemin cin biberleri ekmeksiz filan çerez gibi ağzına attığını çok görmüşlüğüm vardır =)

    Resimlerin görünmesine sevindim. Güzel yorumun için teşekkürler. Sevgilerimle.

    YanıtlaSil
  7. Canım,
    Kandilini kutlar, Hayırlara vesile olmasını dilerim.

    YanıtlaSil
  8. Muhterem Abla teşekkür ederim. Senin de kandilin mübarek olsun. Dualarda buluşalım inş.

    YanıtlaSil
  9. Birtutamkekik, teşekkür ederim. Aminnn. İnş istifade edenlerden oluruz. Dualar müşterek olsun inş. Sevgimle.

    YanıtlaSil
  10. O delik, hızır a.s.'mın Ayasofya camiiye çevrildikten sonra parmaklarını sokarak tüm yapıyı kıbleye çevirdiği olayın izidir.

    rivayetlere göre Kıbleye dönük olmadığı için Hızır A.s. iki parmağını direğe sokarak yapının cihetini kıbleye göre çevirmiştir. Oradaki iz, bu hadiseden kalmadır. Yabancılar da kendilerince bunu dilek haline getirmişlerdir. İnandıklarına göre baş parmaklarını sokarak ve sonuna kadar çevirerek tuttukları dileklerin gerçek olacaklarını düşünüyorlar.

    Ama işin aslı, o deliğin Hızır A.s.'mın parmak izleri olmasıdır.

    YanıtlaSil
  11. Sevgili urfa tutkunu gezini zevkle okudum.

    İstanbul gerçekten vazgeçilmez bir şehir.
    ama yaşamaya gelmez bence. gezeceksin aralarda gideceksin o kadra.

    Ağzının tadı değişmiş olayına katılmıyorum:)

    YanıtlaSil
  12. Kalemin Secdesi, verdiğin bilgiler için çok teşekkürler. Çok kıymetli bilgiler.

    Neşecim teşekkürler =)

    YanıtlaSil
  13. ne güzel gezmişsiniz. Bende bloğuma beklerim.

    görüşmek üzere
    www.bakbuharika.blogspot.com

    YanıtlaSil
  14. http://tarihiyerlerimiz.blogspot.com/

    Türkiyenin Tarihi Yerleri Beklerim.

    YanıtlaSil
  15. Follow me, teşekkürler.

    Serkan Bey, güzel bloğunuzdan haberdar ettiğiniz için teşekkür ederim.

    YanıtlaSil

Hayatın kendisi bir yorumdur aslında. Özgün ol, kendi hikayeni yaşa.
Yorumlarınızla mutlu oluyorum. Hepinize teşekkürler.