Üç gündür uyuyor muyuz, yaşıyor muyuz, ölü müyüz belli değil. Bu nasıl bir acıdır Allah'ım... Tükenmiyor, lakin bizleri tüketiyor. Kötü bir geceye uyuyup, kötü bir sabaha uyandık ilk gün. Allah'tan gelen imtihana bir şey denmez. Ancak yüreğin kabarmaya, gözün de yaşarmaya hakkı vardır. Kaç çocuk babasız kaldı? Kaç gelin ersiz kaldı? Kaç ana evlatsız kaldı? Bu acı karşısında diyecek söz bulamıyor insan. Hepimizin başı sağolsun. Şu an tek isteğim, içeride kalanların sağ salim çıkabilmesi. Olmaz mı? Niçin olmasın? Rabb'im ol der ve olur. O ki, kapkara gecenin bağrında balığın karnında kalan Hazreti Yunus'u sağ selamet dışarı çıkarmıştı. Yüreğimiz öyle yandı ki, Soma'dan gelecek ufacık bir mutlu habere kilitlenmiş durumdayız. Rabb'im dilerse olmazlar olur. Bir parça bari ferahlar böylece içimiz...
Kafamı kaldırıp aya bakıyorum. O her zaman bakmaya doyamadığım ay bile, bana mahzenlerden gülümseyen bir madencinin baş ışığı gibi görünüyor. Ne yediğimiz yemeğin tadı kaldı ne uyuduğumuz uykunun. Hepsi çıksa, sağ ya da mevta, deriz ki tamam durum budur. Lakin içeride hala birilerinin olduğunu bilmek, insanı mahvediyor. Sen oturup yemeğini yerken o belki aşağıda can çekişiyor. Sen başını yastığa gömerken, o kimbilir aşağıda ne durumda? Bu hissiyat rahat huzur bırakmıyor insanda. Doktorum "Hiç bir şey için çok sevinmek de çok üzülmek de caiz değildir." demişti bana bir vakit. Haklıydı. Lakin bu öyle bir acı ki engel olamıyor insan kendine. Yanmamak ne mümkün! Bir yanda vefat edenlere ağlamak, bir yanda kavuşanlara ağlamak... Hisler karışmış durumda. Bir yanda madenden çıkarılmış bir vatan evladı devlet malı batmasın diye o halde bile çizmelerini çıkarmayı düşünüyor, diğer yanda çıkarılan bir başka işçi "Beni bırakın, Mahmut'u alın, onun hanımı hamileydi" diye feryad ediyor. Allah'ım ne güzel insanlarımız var bizim. Ben bu memlekete de, bu memleketin güzel gönüllü insanına da aşığım.
Şimdi dileğim o ki vefat edenler Efendimiz'in (SallallaHu Aleyhi ve Sellem) yanına komşu olsun, aşağıdakiler sağ selamet çıkarılsın, hastanedekiler bir an evvel iyileşsin, aileler sabra nail olsun ve biz hepimiz ülke olarak bir an evvel maddi manevi yaralarımızı sarıp ayağa kalkabilelim. Allah'ım bir daha böyle acılar yaşatmasın hiçbirimize. Bayrağımızın yarıya çekileceği, milli yas ilan edileceği günler göstermesin bu millete. Soma şehitleri, sizlere Rabb'imden rahmet, bizlere sabır ve sükunet diliyorum. Mekanınız cennet, makamınız âlî olsun.
15 Mayıs 2014 / KONYA / 22.06
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hayatın kendisi bir yorumdur aslında. Özgün ol, kendi hikayeni yaşa.
Yorumlarınızla mutlu oluyorum. Hepinize teşekkürler.