oldun mu öldün mü?

Bazen arada neredeyse mesafe kalmayacak kadar yaklaşırsın Abdullah. Uzansam tutacağım sanırsın. Bir heyecan sarar benliğini. İçin kıpır kıpır olur. "İşte" dersin, "işte zamanı geldi". Ama öyle değildir.

Olmadan ölünmüyor Abdullah. Ve ölmeden de olunmuyor. Nasıl, çelişkili mi geldi? Düşün ama. Düşündükçe çıkacaksın işin içinden. Kaç kez öldün ben biliyorum ya, belli ki henüz olmamışsın. Olamamışsın. Bundan sebep yeniden, yeniden, yeniden ölüyorsun. Öldürülüyorsun. Lâkin atlama şu noktayı ki, senin en büyük ve gerçek katilin sensin dostum. Sensin. İnan bana...

Jin Ho'nun dediklerini çıkarma aklından. Kolayca olmamalı hiç bir şey. Biliyorsun Jin Ho ne demişti. Şimdi söyletme bana burada.

Dünya; gelip geçici bir mekan. Seyahat esnasında durduğun bir uğrak yeri. Ya büyük bir dinlenme tesisi ya ufak bir petrol bahçesi. Ama hangisiyse de, yolculuk bitiyor neticede. Bitiyor. Ve sen o dinlenme tesisinden aldığın şeylerle kalıyorsun yolun en sonunda. Aldanma Abdullah. Işıltılı paketlere aldanma. Yıllar evvelinden de, yıllar sonrasından da... Hep aynı ışıltı değil mi? Çekici ve fakat geçici bu dünyanın ışığı. Aldanmayasın sakın ola. Ve artık lütfen biraz dinle sözümü be dostum. 

* Mizacı bir taş gibi olanlardan yiğitlik ve övülmüş fetihler yapmalarını bekleme. 

* Çok ızdırap çeken bir kimse olsan da bir mücahidin gelip seni kurtarmasını bekleme. 

* Denizlere dalmak istediğinde onurlu ve güzel bir yunus balığını bekleme. 

* Asil bir soydan gelen her bireyden asillik bekleme. 

* Övülmeye layık bir ozanın her zaman saz çalıp barış türküleri çığıracağını bekleme. 

* Ay yüzlü bir güzelin saidlere mirzalık yapıp bahadırca fetihlerde bulunacağını ve bir mareşal gibi her savaşta yeneceğini bekleme. 

* Lise çağlarında anlatılan mavi masallardan ululuk bekleme.

Unutma ki yiğitlere "Haydar" derler. Laf ile peynir gemisi yürütenden yiğitlik bekleme!

15 Temmuz 2013 / KONYA / 13.19