İlk Günkü Kimin

He Urfam biliysen,

Seni seviyem. Heç bi vakıt şikayet etmemişim sevginden. Yüregim darlansa da, cigerim daglansa da ses etmemişim. Seni sevmaga devam etmişim bele sessiiiz sakiiinn. Sen anliysan beni. Biliyem. Zaten bi Sen varsan aynayan bi de o. De hele siz de olmasağız ben ne edeceğam bu yürek yüküynen? Bu hesret dayanılır kimin degil. Şubatta potinsiz sokakta kalmış veled kimin hissediy insan. Ya da agustosta üç kat abaynan tarlada çalışır kimin. Vallah ikisi de kötüdür. Birinde yaniysaan digerinde doniysan. Netice ne oliy biliy misen? He, işte o dedıgındandır. Yoruliysan be Gülüm. Sürme gözlerine bakanda geçer ruhumun her tür yorgunlugı. Ve lakin senden ayrı kalmışsam gönül yorgunlugı kat be kat artiy. Aynı şairin dedıgı kimin amma. Şikayet etmiyem. Siye olan yürek yolculıgımda yorulmakh bile güzeldir Sürme Gözlüm. Ne dediydi şair:

"Yorgunam. Çünkü yorgunlıgımın yaşamakh gibi bir anlamı var."

He, vallah eledir. Yaşamak nedir bilir misen Sürme Gözlüm? Seni sevmakh, seni özlemakh, her bi nefeste bele içini senle doldırmakh... Sonra gavuşamayıp özleminle kavrulmakh da vardır yaşamanın içinde. Ne bilim işte. Benim için yaşamakh Sensen Gülüm. 

Sürme gözlerinden öperken Ramazanını tebrikh ediyem. Heç bi yere gitmeyesen he mi? Hep yüregimde ve hep başımın üstünde kal. Urfam, Gülüm, Sürme Gözlerine hayran oldugım nazlı yürek bülbülüm. Seni seviyem, ilk günkü kimindir vallah...