Balkabağı kavurması (Sergül'den)

Sevgili Sergül'ün balkabağı kavurması tarifini geçen kış deneyip sevmiştim. Bu yıl tekrar yapmak nasip oldu. 

Balkabağını küp küp doğrayıp zeytinyağı ve susam yağı ile kavuruyoruz. 

Karabiber, tuz, kekik vb istediğimiz baharatları ekliyoruz. 

Hazır olunca tabağa alıp, 

Yoğurt ile yiyoruz :) Ben sarımsaklı yoğurt döktüm üzerine. Güzel oldu. 

Teşekkürler Serrose :) 

Dertleşmek

"İnsanın içi çekiliyor bazen" dedi. "Nasıl anlatsam... Hani böyle bir şeyleri bekliyorsun. Umut ediyorsun. Tam oluyormuş gibi oluyor. Sonra bi bakmışsın kalbinde cam kırıkları ile kala kalmışsın. Neden öyle olduğunu anlıyorsun. Sıralıyorsun sebepleri bir bir. Sebep ararsan bin tane bulunur zaten. Ondan kolay ne var? Asıl mühim olan sebepler değil ki. Asıl mühim olan niyetlerdeki samimiyet. Samimiyet yoksa yarım kalıyor her şey. Ya da sadece sende varsa da yarım kalıyor."

Şöyle bir baktı, sonra devam etti konuşmaya. 

"Şimdi bana bunlarla neden kafamı şişiriyorsun mu diyeceksin yoksa? Ama biliyorsun işte, ben de seninle konuşunca rahatlıyorum. Aslına bakarsan konuşmaya bile gerek yok. Giden gidiyor, biten bitiyor. Neyi niye konuşacaksın ki? Tek bildiğim, insanın içi çekiliyor bazen. Hayallerin elinde patlayınca yüreğin yere göğe sığmıyor. O andan sonra her şey birer birer yitiriyor anlamını. Ve sen, artık eski sen olmuyorsun. OlAmıyorsun!...
Böyle işte canım anam. Oğlun bugün de sana dertlendi..." dedi. O an gözünden düşen iki damlayı elinin tersiyle silerken, sağ yanında duran anasının kabrine baktı. "Sence artık bazı şeyler için çok mu geç canım anam?" dedi içini çekerek ağlarken...

11 Aralık 2017 / 22.08 / KONYA 

Katil bazen kurtarıcıdır da aslında

Ne çok acı var kalbin içinde... Ne çok yalnızlık, anlaşılmama ve acı var... Hayat böyle bir şey galiba. Gerçeklerle gölgeler arasında geçip giden. Geliyormuş gibi yapıp geri dönen, söz verip ortada bırakan, soru sorup cevabı duymayan... Bencillik mi bu zamanın hastalığı? Gelirken geri dönmek mi? Pervasızca can acıtmak mı? Sonra hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam etmek mi? Suçu kendin işleyip sağa sola 'o yaptı' demek mi? Hangisi? Ya da hepsi mi? Eskiden onurlu,  şerefli, sözünde duran insanlar vardı bu dünyada. Peki şimdi onlar neredeler? Neden görünmüyor, duyulmuyorlar? Yoksa kalmadılar mı hiç? Olmalılar. Olmalılar yoksa hayat çok daha zorlaşıyor. 

O yaz günü, hani güneş tam tepedeydi hatırlıyor musun? Saat durdu o gün. O gün demek yanlış aslında, o an durdu. Çünkü pili bitmişti. Boşalmıştı saatin pili. Sonra ne mi oldu? Saatin pile güveni kalmadı ki artık. Ne olabilir o andan sonra? Güveni kalmayan bir daha adım atabilir mi? Tabi ki atamaz. İnsan düz bir yolda koşar adım yürür de uçurumun kenarında ikinci bir adımı atamaz. Düz yolda seri yürümesine neden olan güvendir. Uçurumda onu durduransa güvensizlik... 

Bir şey yaparsın. Sana göre 'küçük'  olan tek bir şey. Fakat o senin küçük sandığın, belki birinin hayata tanıdığı son şanstır. Ve sen o son şansı pervasızca harcamışsındır. Uf demeden kıymışsındır yani. Sonra ne mi olur? Onun boynuna 'yalnızlık ömür boyu' düşer, senin boynuna... Neyse... 

19 Kasım 2017 / KONYA / 23.50

Koyverdun Gittun Beni

Kim bilir şimdi hangi diyardasın Hazalım.... Bıraktın beni burada bir başıma, yapayalnız. Oysa ne olurdu giderken beni de yanına alsaydın? Ben hep gözlerinin içine bakmadım mı? Ben hep yüreğinin gerçekte hissettiğine şahit olmadım mı? Herkes seni garip olmakla suçlarken, ben hep hülyalı gözlerindeki mefkureni desteklemedim mi? Sen her şeyi bir kenara bırakıp sırat yolunda emin adımlarla yürürken, ben gizli aşikar ellerini tutmadım mı? Ne vakit yalnız bıraktım seni? Ne vakit desteklemedim? Ne vakit 'yeter artık' dedim de koyverdum gittum seni? 

Oysa sen, sen yanımdan salına salına geçip gittin de ardına dönüp bir of demedin. Demedin ki ne olacak hali arkada kalanın? Peki şimdi merak ediyor musun ne yapıp ettiğimi? Ben hala her temmuz aynı günde o kuyuya gidiyorum. Hani içine mor papatyaların atıldığı o kör kuyu var ya, oraya. Her şey bıraktığın gibi. Çocuklar hala gülüyor kuyunun etrafında koşuşurken. Civardaki trafik hala yoğun. Aşıklar gelip geçerken mor papatyalar atıyorlar kuyuya "aşkımız bitmesin, bu papatya bu kuyudan çıkmadıkça ayrılmayalım" diye.Ve ben hala çay içiyorum. Ama yalnız... Sahi, biz de mor papatya atmamış mıydık birlikte o kuyuya? Peki biz niye ayrıldık Hazalım? Sen niye koyverdun gittun beni? Sahi niye?... 

12 Kasım 2017 / KONYA /00.08

Zehrem'in Demi, Gönlümün Gamı

Gönül hanemde demlenen Zehrem, 

Aylar var ki konuşmadık seninle. Ben ki, çayı ne çok sevdiysem seni de öyle sevmişim. Sana olan sevgimi mangaldaki çay gibi usul usul demledim. Sabırla, özenerek... Lakin çay kıvama geldiğinde onu ateşten almazsan, bekletirsen; çay çaylıktan çıkıp acır bilirsin. Hal böyle iken sen neden beni bekletirsin Zehrem? Niçin saklandığın dağın ardından çıkıp gelmez, yüreğimi şeneltmezsin? Ben, seni sabırla bekledim hep. İnanarak, güvenerek bekledim. Sen bir gün gelecektin. Hayalimdeki gibi dürüst ve olgun olacaktın. Kendinden emin bir halde karşıma geçip konuşacaktın. Ten kafesinden sıyrılmış bir aşk ile yüreğimdeki yıldızları görerek gelecektin karşıma. Yüreğimi sıcacık sarıp sarmalayacaktın. İşte o an, sana olan sevdamın demlenmesi için beklerken çektiğim tüm acıları unutacaktım. Gülen gözlerinde huzuru, güveni görecektim. Gözümün nuru, gönlümün aydınlığı olacaktın sen...

Beni çok, çok beklettin be Zehrem! Yıllar akıp giderken pek çok şey değişti. Ben de değiştim. Lakin sana olan sevdam değişmedi. Ben hala umutla bekliyorum seni. Biliyorum geleceksin. Zira "Vermek istemeseydi, istemek vermezdi." 

Hadi çık gel, kendi ellerinle demli bi çay ikram et bana :) 

28 Ekim 2017 / 22.35 /KONYA 

Ev Yapımı Tereyağ

Sabır ile koruk helva olurmuş. Eve aldığımız sütlerin kaymaklarını buzlukta biriktirdim. Epey biriktikten sonra çıkarıp tahta kaşıkla karıştırmaya başladım. Saatlerce karıştırdım. İlk başta sulu süt kesiği görünümündeydi:

Daha sonra iyice sulanmaya başladı:

Sonra toparlamaya başladı:

Ve mutlu son :)

Adım Arkadaş ve Ben Bir Kediyim

Merhaba! Ben Arkadaş. 13 Ağustos 2016 doğumluyum. Ve 29 Ekim 2016'dan beri Urfa Tutkunu'nun kedisiyim. Bu fotoğraf eve geldiğim ilk anlardan. Hemen yemeye başlamıştım 😀

Karnım doyunca koltuğun üstüne çıkıp uyumaya koyuldum.

31 Ekim 2016 günü aşı ile tanıştım. Eve döndüğümde baygın gibi uyuyordum.

Normal zamanlarda da ilginç uyuma şekillerim vardır. İşte onlardan bir kaçı:

Secdede gibi

Sevimli modumda 😊

Ellerimi ayaklarımın arasına alarak

Rahatça yayılarak

"Buraların ağası benim" der gibi

"Çok pişmanım" modunda

Hanım hanımcık

Kumandayı yastık yaparak

... gibi.

Çantanın

ya da poşetin içinde sallanarak uyumayı sevdiğim de doğrudur.

Urfa Tutkunu ile kitap okumayı seviyoruz.

Bazen ben kucağında uyurken o okuyor.

Evdeki saksılar benden sorulur.

İçleri de çok rahat 😉

Tırmalama tahtası dedikleri buymuş. Çok işime yarıyor.

Perdenin arkasına saklanıp sokağı seyretmeyi seviyorum. Ama güneş vurunca saklanamıyorum 😄

Urfa Tutkunu'nun annesi ders çalışmak istediğinde asla izin vermiyorum. Hemen kitaplarının defterlerinin üstüne oturuyorum. Bu evin reisi benim hihihi 😀

Aslında biz kediler banyo yapmayı sevmeyiz ve sürekli kendimizi yaladığımız için buna ihtiyacımız da yoktur. Ama Urfa Tutkunu bunu bilmiyormuş. Beni bir kez yıkamıştı. O ilk ve son oldu zaten. Fakat itiraf etmeliyim ki banyodan sonra tüylerim ipek gibi yumuşacık oldular ve rahat bir uyku çektim 😊

Hamza bize geldiği zaman yakaladığım ilk fırsatta onun çantasının içine kuruluyorum ☺

Süt dişlerim döküldü. Artık abla oldum.

Hayatımda karı ilk kez böyle camdan seyrettim.

Sonra Urfa Tutkunu oynamam için eve kar getirdi ama bu soğuk şeyden biraz korktum doğrusu 😱

Çok yaramazmışım. Bana öyle diyorlar. Mesela buzdolabının üstüne fırlayıp

 Oradan magnet aşırmayı çok seviyorum😄

Çamaşır makinasının içi nasılmış merak ettim.

Hava gelsin diye pencereyi açmışlar. Hemen üstüne atladım.

Mutfak dolaplarımız tavana kadar. Arada sadece üç parmak mesafe var. Yine de oraya çıkıp gezinmeyi seviyorum.

Poşet gördüm mü hiç affetmem. Hemen içine girerim.

Neee? Bana maşaAllah demediniz mi yani?😱 Aşk olsun.

Bu evin içinde tuvaletim var. Urfa Tutkunu'nun annesi yaptı.

Urfa Tutkunu da boş durmadı. Benim için kocaman yumuşacık bi yatak yaptı.

Ailemle güzel günler geçiriyorum. Beni çok seviyorlar. Siz de beni sevdiyseniz yorum yazın da tekrar görüşelim olur mu? Şimdilik hoşçakalın 👋