Rahmetli Karakoç Usta " 'Unutmak kolay mı?' deme; unutursun Mihribanım" demiş. Ustanın bir bildiği var ki bunu söylemiş lâkin bence unutmak o kadar da kolay değil Abdullah. İnsanlar çeşit çeşit. Muhakkak hiç bir şey olmamış gibi pervasızca unutanlar da vardır şu hayatta. Dostluğu, kardeşliği, arkadaşlığı, sevdayı, vefayı unutanlar olmasa; hiç şüphesiz hayat daha güzel olurdu. Ancak var işte unutanlar.
Biliyor musun Abdullah, aslında unutmak bazen Cenab-ı Hakk'ın bize verdiği bir hediyedir. Hayata devam edebilmek için unutmak zorundasındır bazen. Unut(a)madığın için gelir başına ne gelirse. Takılır kalırsın. Zaman geçiyordur ama senin için değil. Hayat ilerliyordur, ama sen aynı yerdesindir. Seversin bir arkadaşını, o da seni sever. Acı tatlı günleriniz olur. Bir çok anı biriktirirsiniz. Ama bir gün anlayamadığın bir şekilde gider hayatından. Düşünürsün neden diye. Bir cevap bulamazsın. 'Bilmediğim bir sıkıntısı vardır belki' der ama bunu sana açmadığı için üzülürsün. Sen onun arka taşısındır. Her ne olsa paylaşıp hallederiz diye düşünürsün lâkin bazen o ısrarla susmayı seçer. Olsun bee! Ne diyelim. Susanların canı sağ olsun Abdullah. Ve lâkin şundan eminim ki; unutmak mümkün değildir bunca sevdikten sonra!
10 Temmuz 2012 / KONYA / 09,38
unutma konusunda en çok annelerin bunca acıya ve derde rağmen unutup tekrar tekrar ana olabilmelerine hayranım
YanıtlaSilzaman çoğu acıya öyle bir üstün geliyor ki inanamıyor insan çoğu zaman ama dediğin gibi sevgi, saygı , dostluk herdaim hatırlanası yaşatmak istediklerimiz
Minecim öyle güzel bir örnekle açıklamışsın ki konuyu =) Anneler gerçekten iyi birer unutucu. İşin o kısmı olmasa hayat devam etmez zaten =) Yazıda mezkur hayıflanma ise vefa boyutundaki unutmalar.
YanıtlaSil