İÇLİ KÖFTE YEYİN AMA İÇLİ KÖFTE OLMAYIN

Bana bu hastalığı verdiği için Cenab-ı Hakk'a ilk günden beri hamdettim. Böyle bir şeye gerçekten çok ihtiyacım vardı. Müslüman'ın derdiyle dertlenmek düsturunu abartıyorsam eğer, bunda bir sıkıntı yoktu bence. "Izdırap insanı olmak" denir ya hani, o hesap. Bosna'dan dolayı yaklaşık yedi sekiz sene köfte yiyemediğimi bilirim. Sonrasında "Ey iman edenler! Allah'ın size helâl kıldığı iyi ve temiz nimetleri (kendinize) haram etmeyin ve (Allah'ın koyduğu) sınırları aşmayın. Çünkü Allah, haddi aşanları sevmez " (Mâide-87) Âyet-i Kerimesi gereği kendimi zorlayarak tekrar köfte yemeye başladım. İşin bu tarafında bir şey yok da; bunun haricinde varı yoğu kafaya takmak, yanlışlar düzelsin ve işler yürüsün diye pek çok sorumluluğu üstlenmeye çalışmak, olan biten her şeye üzülmek-içlenmek, deyim yerindeyse içli köfte gibi içli olmak; gerçekten yaşama sevincini ve insanın gücünü tüketen durumlar. Bana "böyle yapma bak çabuk yaşlanırsın" dendiğinde bu sözler anlamsız gelir ve "elimde değil ki, huy bu, değişmiyor işte. becerebilsem takmazdım herhalde" derdim. Ancak anladım ki değişiyormuş. Bir gece nefes alamayarak uyanınca, bir tüm nefesi bile kesilmeden alamayınca, gece uyuyamayıp yatarken boğulur gibi olup da sabahı koltuk tepelerinde oturarak bekleyince, nefes alamadığım için bir küçük bardak çayı bile bitiremeyince, mide bulantısından hiç bir şey yiyemediğim halde bir haftada tam 13 kg alınca (ödemden); o zamana kadar üzülüp de dert edindiğim her şeyin gerçekten boş olduğunu anladım. Doktor biyopsi sonucunda görünen hiç bir sebep bulamadı ve üzüntü yüzünden olabileceğini söyledi. Ardından hastalığımı duyan doktor Ayşe Kübra Abla da adaşıma "O hastalık binde bir görülür, nasıl olup da yakalandı acaba? Ama o zaten her şeyi kafaya takan birisiydi, dolayısıyla bu hastalığa yakalanması normal" demiş =)

Anlayacağınız; içli köfte gibi olup da olur olmaz her şeyi içinize atar ve kafaya takarsanız, Allah'ın (celle celaluHu) size Kendisi'ne kul olmak ve hizmet etmek için verdiği gücü fani dertlerde tüketirseniz, dünyanın yükü omuzlarınızdaymış gibi hissederseniz; bir gün dert ettiklerinizin aslında dert olmadığını anlayıverebilirsiniz. Yakınlarıma, arkadaşlarıma hep "Benim durumumu örnek alın. Allah hastalıkla imtihan etmesin, siz bana bakıp bu takma huyunuzu değiştirin." diyorum. Bir musibet bin nasihatten yeğmiş, bizzat tecrübe ettim vesselam =)